Maandag houdt de politiek in Schagen een discussieavond over een sportpark of sportpaleis in Muggenburg-Zuid? Doel is streven naar dubbelgebruik van sportvastgoed door concentratie van binnensporten onder een dak. Makkelijk gezegd dan gedaan want hieraan zitten veel haken en ogen. Welke clubs willen dit eigenlijk? En is het vooral een financieel verhaal: hoe goedkoper, hoe beter.
De discussievraag is eigenlijk ‘wat is de beste sportinfrastructuur voor Schagen’. Raadsleden Simco Kruijer (JESS) en Merieke Bredewold (Wens4U) hebben diverse sprekers uitgenodigd om over dit onderwerp te spreken. Daarna is er een paneldiscussie. Jonne van de Beek (VVD) sluit de avond met het trekken van conclusies. Is zo’n praatavond nuttig? Ja, als je van dagdromen houdt en nee als je een realist bent en fantaseren niet jouw ding is.
Wat is de aanleiding? Stad Schagen kampt met gedateerde sportaccommodaties als de sporthallen Groeneweg en Spartahal en zwembad de Wiel. Ze hebben de tand der tijds doorstaan, maar dragen alle kernmerken van veroudering. En energiezuinig zijn ze helemaal niet.
De politiek staat dus voor de vraag gaan we deze accommodaties renoveren of gaan we een nieuwe weg inslaan? Een sportpark in Muggenburg-Zuid. Alles onder één dak. Goed idee? Misschien voor de stad Schagen wel, maar voor de omliggende dorpen kan dit verkeerd uitpakken. Je kan tenslotte het geld maar een keer uitgeven.
Is het dan ook een eerlijke discussie? De gedachte om bestaande sportaccommodaties te concentreren is gebaseerd op het idee van schaarste. Geld is vaak de reden. Of liever gezegd een gebrek aan geld. Multifunctioneel gebruik is het doel van de operatie. Dat levert financieel voordeel op. Voorbeelden genoeg in het land. Wat je ziet is dat veel inkomsten nodig zijn van commerciële bedrijven om de begroting rond te krijgen. Van huurders dus zoals fysiotherapeuten, diëtisten, sportmasseurs, sportscholen, noem maar op. Veel zekerheid biedt dit niet.
Een nadeel bevindt zich op organisatorisch gebied, omdat verschillende partijen gedwongen worden samen te werken en hiermee een meer complexe werkstructuur ontstaat dan dat zij in hun huidige huisvesting gewend zijn. Landelijk onderzoek laat zien dat sportclubs weinig geneigd zijn om samen te werken. De eigen identiteit ( de vlag, de kleur, clubhuis) staat altijd voorop. Een soort VVE heb je nodig om het beheer en verhuur van zo’n complex in goede banen te leiden.
De twee sporthallen gaan op in het sportcomplex. Dan is het zaak het dubbelgebruik optimaal te maken door scholen, zorg en welzijn erbij te betrekken. Een zwembad is niet te vergelijken met voorzieningen voor ‘droge’ sporten. Ik heb daarom zo’n idee dat het weinig uitmaakt waar het nieuwe zwembad komt. Veel synergievoordelen zal het voor het sportpark niet opleveren.
Het sportpark zal de tendens dat steeds meer mensen individueel sporten, hetgeen is te zien aan het dalend aantal leden bij sportverenigingen, niet doorbreken. Het ledenverlies komt vooral door de vergrijzing. En doordat mensen aangeven dat traditionele sporten te veel tijd in beslag nemen. Dat verplichtingen van gezin en werk zich slecht verhouden tot de tijd die de sportclub van ze eist. Wat we al jaren zien is dat mensen uitwijken naar hardlopen, wandelen en fitnessen, activiteiten die flexibeler zijn in te plannen.
Een ding zal de politiek blijven beweren: de plannen hebben geen enkel gevolg voor de sportaccommodaties in de dorpen. Daar verandert een centralisatie van sport in de stad niks aan. Gelooft u het?
Eugeen Hoekstra
