Wethouder Hans Heddes heeft het niet makkelijk. Heeft hij het aan de stok met de dorpsraad van Schagerbrug over de Schagerweg, het volgende probleem dient zich aan in Tuitjenhorn waar de dorpsraad zich kant tegen de aanleg van greppels langs de Koorndijk. In Schagerbrug gaat het over de bestrating van de Schagerweg. De dorpsraad is tegen asfaltering, de wethouder is voor. Het onderliggende probleem: de verkeersveiligheid.
Asfalt lokt hard rijden uit, dat is waar zegt de wethouder, maar we leggen drempels aan en maken wegversmallingen om hard rijden tegen te gaan. Dan kan asfalt prima. De dorpsraad is niet overtuigd en stopt het overleg met de wethouder. In Tuitjenhorn gaat het óók over wegen: de hoofdassen in het dorp. Over veel zaken is overeenstemming bereikt zoals remmende maatregelen en de wegverharding, maar over één ding niet: greppels. Hoezo greppels?
De wethouder heeft te maken met klimaatmaatregelen, verordonneerd door de rijksoverheid. Het regent tegenwoordig harder en veel en dat water moet ergens heen. Greppels bieden uitkomst. Ze zorgen dat het water niet blijft staan op de weg maar wegstroomt naar een gewenste richting. De dorpsraad, klankbordgroep en direct omwonenden vinden die greppels maar niks. Ongewenst en niet effectief.
De wethouder en zijn ambtenaren hebben in meerdere gesprekken geprobeerd om alle partijen dichter bij elkaar te brengen, een ingenieursbureau is er aan te pas gekomen om de dorpelingen te winnen voor het standpunt van de wethouder. Daarbij zijn verschillende oplossingsrichtingen over tafel gegaan, hebben deskundigen alles uit de kast gehaald om de meerwaarde van de greppels aan te tonen. Maar nee, die greppels moeten er niet komen, vindt de oppositie in het dorp.
De wethouder staat voor een dilemma, schrijft hij. Moet hij het idee van de greppels laten varen, vooral omdat er over bijna alles een akkoord is bereikt? Iedereen is tevreden en de wethouder kan ermee thuiskomen. Of moet hij op zijn strepen gaan staan en zeggen dat die greppels er gaan komen en zo de dorpelingen in de steek laten? Hij kiest voor het laatste.
Hij stuurt een brief naar de dorpsraad op 16 december 2020 waarin hij stelt dat hij het belang van ‘klimaatadaptieve maatregelen’ laat prevaleren en dat de greppels opgenomen blijven in het ontwerp. Een week later valt er een brief van de dorpsraad en klankbordgroep op de deurmat van het gemeentehuis: beste wethouder, we zijn het fundamenteel oneens met u.
De wethouder is ver gekomen met de dorpsraad en de klankbordgroep, een akkoord lag binnen handbereik, maar helaas, zo schrijft hij, is er is geen volledige overeenstemming bereikt. “Ik ben echter van mening dat er zowel vanuit technisch als maatschappelijk oogpunt nu een weloverwogen en gedegen ontwerp ligt dat recht doet aan duurzaam veilige inrichting, duurzaamheid, klimaat doelstellingen en aan de belangen van onze burgers.”
Wat is het moraal van het verhaal? De gemeente Schagen vindt dorpsraden heel belangrijk en geeft ze ook subsidie om hun belang voor de gemeenschap te onderstrepen. Veel wordt bereikt om samen dingen tot stand te brengen, maar als puntje bij paaltje komt, trekken de dorpsraden aan het kortste eind. Het bevoegd gezag zit niet in Tuitjenhorn en niet in Schagerbrug maar in het stadse Schagen waar andere normen heersen.
Eugeen Hoekstra
